Bali adventures

Van stromende regen naar zonnige oorden in Bali. Onderweg naar het vliegveld zat ik in een busje met airconditioning en buiten kwam de regen met bakken uit de hemel zetten. Zo voelde het ineens bijna alsof ik weer terug in Nederland was. Een mistroostig gevoel en haast een beetje heimwee. Maar eenmaal op het vliegveld zag ik Aileen, het meisje uit Ko Tao waarmee ik de komende twee, drie weken mee zou samen reizen. Aileen heeft een baan aangeboden gekregen in Parijs, als interieurdesigner in een fancy pancy shop (zoals ze dat zelf noemt). Dus voor haar waren dit de laatste weken voor er een nieuw avontuur op haar zat te wachten. Alhoewel ik tot dat moment prima met Aileen kon opschieten was het toch even spannend hoe het zou gaan zijn om samen te reizen. Uit ervaring weet ik dat er maar weinig mensen zijn waarmee je voor een langere periode 24/7 mee samen kunt zijn, zonder ruzie of irritaties. Maar gelukkig hadden we dezelfde relaxte instelling, de afspraak om het gewoon te zeggen als er iets was en gewoon alleen verder te gaan, mocht het niet werken. Maar juist doordat we er allebei zo over dachten werkte het prima. Het enige puntje was dat ik het altijd warm, en zij het altijd koud had. Maar ach, als dat alles is. Afijn, in Bali konden we dus gezellig een bungalowtje of hotelkamer delen en zo dus wat luxere dingen uitkiezen. En dan praat ik dus over 3, 5 of misschien 8 euro per persoon per nacht. Fantastisch! Eerste stop was Denpasar, vlakbij het vliegveld. Heel mooi guesthouse, ware het niet dat er helemaal niets in de buurt en niets te doen was. Maar je moet toch ergens slapen dus de dag erna zijn we vertrokken richting Kuta met een Uber. Want jazeker, ook in Indonesië kun je dus gewoon Uber's bestellen. Zelfs in India, volgens Aileen, die daar net vandaan kwam. Voor degene die niet weten wat dat is, Uber is een soort particulier taxibedrijf waarbij iedereen zich kan inschrijven op de app en je kunt reageren op aanvragen voor een rit naar het een of ander. Uiteraard tegen een veel lager tarief dan een normale taxi. Betaling kan via je creditcard dus geen gedoe met contant geld of meters, want de app houdt ook precies de tijd bij hoelang de rit heeft geduurd. En als je dan met z'n tweeën bent is dat natuurlijk nog gunstiger. In Azië hebben ze namelijk nogal de neiging om ineens meer te rekenen voor een taxiritje als je met meerdere personen bent. Taxi spelen ze hier overigens als 'taksi'. In Kuta aangekomen waren we net twee kinderen in een snoepwinkel toen we alle leuke kleine winkeltjes en boetiekjes zagen, en ook nog eens dichtbij het strand. Het plan was ons voor een paar dagen even als toeristen te gedragen in plaats van backpackers en gewoon even lekker te shoppen (en niks te kopen, of misschien toch een jurkje en een topje voor 4 en 5 euro), ijsjes te eten (met Aileen zo'n 2 of 3x per dag) en lekker op het strand te liggen of bij het zwembad. Dus zo gezegd, zo gedaan. Op onze eerste avond hebben we voor het eerst in een maand weer wijn gedronken aangezien dit in Thailand naar bier smaakt. Een hele fles is erdoorheen gegaan en daarna misschien ook nog een cocktail die niet te drinken was! Tijdens het eten hoorde ik muziek en iemand zingen en ik was er heilig van overtuigd dat er ergens karaoke gaande was. Dat bleek dus een daadwerkelijke liveband te zijn, die dus een geweldige zanger en zangeres hadden (ahum). Hoe het gebeurde weet ik niet maar uiteraard stonden we daar op een bepaald moment op het podium met de band te zingen. En na 1 liedje hadden ze de smaak te pakken en bleven ze ons vragen om mee te zingen. Ik heb zelfs het visitekaartje van de zanger gekregen met de vraag of ik vaker wil komen als ze moeten optreden. Wie weet kan ik hier nog centjes mee verdienen haha ;)  Onze laatste avond waren we na het eten van een hele kreeft (die na 3 happen op was) op zoek naar een cafeetje om een drankje te doen. Maar tijdens onze stop in een supermarkt voor een flesje water, kwamen we een meisje tegen die bijna in huilen uitbarstte. Om een lang verhaal kort te maken had ze ruzie met haar vriend, was ze bij hem weggelopen en had ze geen idee hoe ze terug moest naar haar hotel. Dus in de regen (want in de avond kon er soms wel eens een buitje vallen) geprobeerd de weg terug te vinden naar haar hotel om er na 10 minuten achter te komen via een app op mijn telefoon, dat het de andere kant op was. Uiteraard hield mijn telefoon er vervolgens mee op en moesten we op de gok verder. Onderweg kwamen we een restaurantje tegen waar we noodgedwongen (ahum) een burger bestelde, zodat ik mijn telefoon op kon laden. De burger was overigens verbazingwekkend fantastisch lekker. Maargoed, uiteindelijk het meisje veilig weggebracht. De weg terug bleek een stuk korter, aangezien we compleet verkeerd waren gelopen. Inmiddels waren we moe en gingen we maar terug naar ons eigen hotel. Onderweg nog wel bijna bestolen door een rijdende scooter, maar het is ze niet gelukt moehaha. De volgende stop in Bali was Uluwatu, we hadden in Kuta namelijk bekeken en opgezocht welke plaatsen leuk waren om te bezoeken en een plannetje gemaakt. Uluwatu zou een korte stop worden en stond voornamelijk bekend om de stranden en de zonsopgangen en ondergangen en dan in het bijzonder 'dreamland beach'. Eenmaal aangekomen was het best een mooi strand maar niet de recensie waard die het gekregen had. Dus dag erna op een scootertje alle andere strandjes langs getuft om uiteindelijk de dag te eindigen met een schitterende zonsondergang. Die dag waren we overigens begonnen met de zonsopgang, wat zo rond een uurtje of half 6, 6 is. Onderweg hebben we geprobeerd een tempel te bezoeken, die helaas zo'n lange rij had dat we die toch maar hebben overgeslagen. Ook wilde we naar een soort van verlaten hotel, maar dat was dan weer gesloten die dag dus ook dat ging helaas niet door. Maar, de stranden waren leuk! Dag erna weer een zonsopgang gezien op een strandje wat uiteindelijk privé bleek te zijn (oeps), bij het zwembad gelegen en s'middags door naar Ubud. In Ubud hadden we grootse plannen, vulkaan beklimmen, paraseiling, rijstvelden bezoeken, de lokale markt, het paleis en het apenbos (Monkey forest). De lokale markt hebben we gezien, evenals het paleis en het apenbos. Super leuk, apen zijn net kleine criminelen. Ze stelen alles wat los zit, brillen, hoedjes, sleutelhangers, tassen, slippers, flesjes water. Die flesjes water kunnen ze overigens zelf openmaken en uit drinken, heel grappig om te zien. Ik heb een dikke aap op mijn schoot gehad en Aileen is er door één geslagen. Ook heb ik een soort van vuurdans gezien waarbij het eerste gedeelte een soort toneelstuk/dans is en het tweede gedeelte over vuur wordt gelopen. Heel leuk omdat het verhaal in de brochure staat en ondanks dat alles in het Indonesisch is kun je het dan toch volgen. De vulkaan en rijstvelden hebben we niet gezien want ergens op de 2e of 3e dag in Ubud werd ik helaas ook getroffen door de zo gevreesde voedselvergiftiging. Wat het is geweest durf ik niet te zeggen want het schijnt 12 tot 16 uur te duren voordat je iets merkt. Ik gok misschien salmonella van een ei want ik ben er zeker een goede week ziek van geweest en daarna nog een week niet helemaal lekker. Die dag gingen we richting Tulamben, een plek waar je supermooie duikplekken hebt (zoals een gezonken schip onder water, zeeschildpadden, gekleurd koraal etc.). Maar onderweg daarnaartoe sloeg de voedselvergiftiging goed toe en moest ik onderweg een noodstop maken. Dus eenmaal in Tulamben ging Aileen elke dag duiken en kon ik lekker uitzieken in bed. Weinig te vertellen aangezien ik vooral mijn kamer en de wc heb gezien. Gelukkig dwong Aileen me om mee te gaan eten, ook al at ik dan alleen droge rijst waar ik 1,5 uur over deed het naar binnen te krijgen. Maar dan had ik in ieder geval iets gedaan die dag en iets gegeten. Aangezien ik heel graag wilde duiken bij het gezonken schip en ik nog steeds niet heel lekker was (ik had inmiddels ook keelpijn en was snotverkouden), besloot ik nog te blijven totdat ik me beter voelde en kon duiken. Aileen ging daarom maar alvast door naar de Gili eilanden. Maar de dag erna voelde ik me een stuk beter (op mijn keelpijn en verkoudheid na) maar mocht ik nog steeds niet duiken vanwege mijn verkoudheid (dan krijg je last van je oren als je naar beneden gaat). En dan is het ineens erg saai om ergens te zijn waar je niks anders kunt dan duiken. Dus massage genomen en s'avonds voor de lokale supermarkt gejamt met een paar Balinese muzikanten, die me overigens ook nog elke dag contacten met de vraag of ik terug wil komen en met ze wil optreden. Dag erna toch maar besloten ook naar de Gili eilanden te gaan zodat ik in ieder geval iets anders kon doen dan in mijn bungalow zitten heel de dag. Eenmaal daar aangekomen via een misselijkmakend boottripje Aileen weer opgezocht en een bungalow gehuurd voor 6,50 per nacht (in Roepies is dit overigens 100.000 RP, ik voel me hier ontzettend rijk met al mijn miljoenen) waar we allebei ons eigen tweepersoonsbed hadden! Op Gili Air (het eiland waar we zaten) hebben we voornamelijk op het strand gelegen, zonsondergangen en opgangen gezien en kokosnoten gedronken. Aileen heeft ook gedoken maar ik was helaas nog steeds niet beter, ook eten ging nog niet geweldig en aan alcohol moest ik al helemaal niet denken. Een kokosnoot is trouwens erg lekker maar behoorlijk vullend. Na Gili Air zijn we weer teruggegaan naar Kuta waar ik een paar dagen ben gebleven en Aileen is vertrokken richting Parijs. In Kuta na twee weken weer in een hostel was weer even wennen, zeker als je s'nachts wordt wakker gehouden door mensen die besluiten bij elkaar in bed te gaan liggen en doen alsof er niemand anders in de kamer is. Ze hadden overigens wel heel de dag gratis pannenkoeken! Afijn, samen met twee anderen uit het hostel een mooie tempel bezocht, waar ze wederom apen hadden en waar we de zonsondergang hebben gezien. Dat was overigens dezelfde tempel (in Uluwatu) waar ik eerder niet heen was gegaan omdat het zo druk was. Er was een aap die bijna de oorbel uit mijn oor had getrokken maar verder was het toch stiekem wel weer leuk om al die apen te zien. Na ongeveer 2,5 week Bali wilde ik wel weer verder en wat meer zien van Indonesië, het eigenlijke plan was namelijk Java en Sulawesi. Blijkt dat een oud klasgenootje van de middelbare school waarmee ik vroeger nog weleens heb opgetreden en nummers heb geschreven (hij speelt piano en gitaar en weet ik wat nog meer allemaal) ook naar Sulawesi ging! Mike is al 3 jaar aan het reizen en zou ik dus ontmoeten in Sulawesi. Verhalen daarover volgen!! Ik voel me momenteel trouwens in ieder geval eindelijk weer helemaal goed. Tot snel :D !