Chiang Mai & Pai

Nou de nachttrein naar Chiang Mai is best prima! Avondeten, slapen, ontbijtje en je bent er al. Ik heb voor het eerst eens goed geslapen ook. Tegenover me zat een jongen uit Hongkong, de zoveelste die zijn baan heeft opgezegd en de wereld in getrokken is. We kwamen rond 9 uur aan in Chiang Mai en zijn toen maar alle tempels afgegaan, aangezien we allebei pas rond 2 uur konden inchecken. Het mooie van het vroege tijdstip is dat er heel weinig toeristen zijn, dus je kunt alles lekker rustig bekijken. Als vrouw moet je in tempels trouwens alles bedekken, maar als man is het gewoon oké om in je zwembroek rond te huppelen. Het is blijkbaar ook heel onbeleefd om je voeten ergens op te zetten of om iemands hoofd aan te raken. Afijn, na een dagje tempels hoppen maar ingecheckt in het hostel. Een douche kon ik wel gebruiken. Niet dat het heel veel zin heeft, want echt droog ben je niet in dit weer. Het is hier zo tussen de 37 en 42 graden. Heet, zweterig en lekker plakken heel de dag. S'avonds valt het gelukkig wel mee, maar zelfs dan is het nog rond de 30 graden. Na een heerlijke douche de stad in gegaan met Max (de Hongkonger) en Patrick (ontmoet in Bangkok, doet zo ongeveer dezelfde route). Na urenlang zoeken naar een bar met livemuziek uiteindelijk maar een karaokebar in gegaan. Ik had direct fans, gratis drankjes en een bloemenkrans nadat ik gezongen had! :D Mijn grootste fan was toch wel een Thaise jongen met eyeliner met een Amerikaanse vriend van zeker 30 jaar ouder. Zij wisten na sluitingstijd nog wel een andere karaokebar dus zijn we met hun meegegaan. Na een levensgevaarlijk ritje met de taxi, waarbij een paar jongens het wel een goed idee vonden het dak te beklimmen tijdens de rit, kwamen we ergens aan in de middle of nowhere. Straatje links, rechts, donker steegje en toen was daar ineens een deur. Achter de deur een lokale karaokebar die waarschijnlijk nog nooit door een toerist is gespot. We werden aangekeken alsof we ons haar paars met goud hadden geverfd. Maar verder was het ook hier supergezellig en hebben we wat liedjes gezongen. En toen, rond een uurtje of 2 kwamen er ineens een stuk of 10 jongens het podium op. Eerst dachten we nog dat we een soort van boyband te zien zouden krijgen, maar niets was minder waar. Deze jongens kon je kopen! Het was een soort mannenveiling, waarbij je ze kon meenemen voor een nachtje. Erg vreemd en verontrustend maar stiekem ook wel erg grappig. Toch zijn we toen maar snel weggegaan. De dag erna was het plan fietsen te huren, een hiking te doen langs een waterval en uiteindelijk te chillen bij een meer (Huay Tueng Thao Lake) met bamboehutjes en lekker te zwemmen. Maar dingen verlopen nooit volgens plan. Want er zouden toch zeker 5 mensen meegaan, maar iemand wilde persé een mountainbike dus dat heeft zeker een halfuur lopen en een ritje met de taxi gekost om erachter te komen dat het 1. Veel duurder was dan een normale fiets 2. De fietsen alweer veel te vroeg terug zouden moeten 3. Het inmiddels veel te laat was om überhaupt nog te gaan fietsen. Dus dan maar Max op gaan halen met de taxi, die 'ergens' in een hostel zat dat 'Hostel Chiang Mai' heet. Ik kan je vertellen, dat zijn er heel veel in Chiang Mai. Dus 3 uur na vertrektijd maar met z'n drieën naar het meer vertrokken. Het water was helaas erg warm, met hier en daar een koud onderstroompje en de bodem was eerder drijfzand dan modder. De hikingtocht was zeker 7 kilometer alleen maar omhoog. Doodvermoeiend is een understatement. De waterval was er niet, want ja het is het 'dry season'! Maar het uitzicht was prachtig. Dus uiteindelijk was het niet voor niks geweest. Er lopen in Thailand trouwens overal wilde honden die je maar al te graag achtervolgen. In Bangkok heb ik zelfs een keer een gele hond gezien, geen grapje. Normaal vind ik ze wel leuk maar hier ben ik doodsbang dat ik rabiës op loop. De laatste dag in Chiang Mai ben ik met een paar anderen naar een gigantische tempel (Wat Prathat Doi Suthep) geweest. Een enorme trap omhoog met een handgemaakte reling van goudgeverfd klei, in de vorm van een slang met drakenhoofd. Schijnbaar wordt elke schub met de hand gemaakt en geverfd. Dat moet zeker een paar maanden gekost hebben om dat te maken. Prachtige tempel, zeker een van de mooiste die ik tot nu toe heb gezien en met een geweldig uitzicht. S'avonds een kookcursus gedaan waarbij ik zelf currypasta heb gemaakt, Massaman Curry en Cashew Chicken heb gekookt, loempia's heb gemaakt en gefrituurde banaan. Ontzettend lekker en veel makkelijker te maken dan je zou denken. Je kon ook zelf kiezen wat je wilde maken (en eten). Alle ingrediënten hebben we zelf vers op de markt gehaald of uit de kruidentuin van het kookbedrijf. Ook nog een kookboekje gekregen met wel zeker een stuk of 30 recepten. Als je ooit in Chiang Mai bent, ga zeker een kookcursus doen! Wat grappig is dat Thaise mensen altijd aan het eind van de zin omhoog gaan met hun stem. In het Engels doen ze dat dus ook, erg komisch. Over de Thaise taal gesproken, ik kan inmiddels al hallo (so wat die ka), dankjewel (kap kung ka), heerlijk (alloi ka) en maakt niet uit (mai pen rai ka) zeggen. Als vrouw zet je overigens overal 'ka' achter, dat is als het ware beleefder. Voor mannen is het 'kab' en in het dialect van Pai, 'krab'. Of je het echt zo schrijft allemaal weet ik overigens niet haha. De dag erna vertrokken naar Pai. Het busritje duurde 3 uur waarvan ongeveer 2,5 uur lang door de bergen. En dan bedoel ik dus, bocht, bochtje, bochten en nog meer bochten. Ik vind het knap dat ik alles heb binnengehouden. In Pai had ik een hostel geboekt waarbij ik voor wel 300 baht (€7,50) per nacht mijn eigen privé bungalow had met badkamer! De airconditioning hield eigenlijk in, één ventilator. En de nodige hagedissen, kakkerlakken en andere vreemde vliegende beesten zijn wel langsgekomen. Maar, je hebt dan wel je eigen tweepersoonsbed! En als het je lukt om in slaap te vallen, merk je daar niks van. Het was een hostel iets verder van de stad, lekker rustig met overal hangmatten en kussens. Dus een scootertje huren was een must! Maar ook erg handig om lekker naar alle bezienswaardigheden te tuffen. Dat zijn er overigens niet heel veel in Pai, het stadje is meer bedoeld om in te relaxen. Het wordt ook wel het 'hippie' stadje genoemd, met een reden. Maar na alle drukte en het gehaast in Bangkok en Chiang Mai was Pai een verademing. Soms vergeet je dat je af en toe ook je rust nodig hebt. De lucht in het noorden is hier een stuk droger, dus even warm maar minder plakkerig. Ik heb de afgelopen dagen heerlijke streetfood gegeten elke avond, wat dus betekend dat je voor minder dan een euro je avondeten hebt. Iedereen zegt, niet bij die straatstalletjes eten, maar dat is onzin. Alle locals eten er ook en ik, met mijn overgevoelige darmen en maag, heb nog nergens last van gehad! Dus het zal wel meevallen allemaal ;) Het schijnt dat ze olifanten heel slecht behandelen dus heb ik besloten zeker geen ritje te maken om deze industrie te spekken. Maar ben wel langs een olifantenkamp geweest om ze te aaien en te voeren. Zelfs hier kreeg ik zo'n naar onderbuikgevoel toen ik de kettingen aan de enkels van de olifanten zag. Ook hebben ze hier een 'Pai Canyon', een soort slap aftreksel van de 'Grand Canyon', maar absoluut de moeite waard. Voor de rest heb ik ook een dagje bij het zwembad gelegen, zeer veel behoefte aan water. Niet alleen om in te zwemmen maar ook om te drinken trouwens. Ze hebben hier ook bakjes water en zakjes soep, wat het nut daar precies van is weet ik ook niet. Alhoewel Pai heel relax was, ben ik inmiddels echt wel even toe aan een strand en aan zee. De behoefte om af te koelen is groot. Een paar mensen die ik in Bangkok heb ontmoet zitten momenteel op Ko Tao, het schijnt daar ontzettend mooi te zijn. Ook kun je er heel goed duiken, dus next stop: Ko Tao. Daar moest ik dus wel even eerst voor terug naar Chiang Mai, met dezelfde misselijkmakende bus. En vervolgens dit keer maar met het vliegtuig richting Bangkok om daar een nachtje te blijven en de dag erna door te reizen naar Ko Tao. Stay tuned voor mijn Island adventures ;) !